Auto invoeren

Het invoeren van een personenauto in Frankrijk bleek veel eenvoudiger dan gevreesd. Wél is een COC document vereist. Dit Certificat of Conformity haal je bij je eigen dealer in Nederland. Achteraf bleek dit de lastigste stap! Onze dealer was in woorden heel bereidwillig, maar deed netto niks. Na een "beetje" aandringen en een maand na de eerste toezegging duurde het ineens nog maar twee dagen om het document bij de dealer te krijgen. Gelukkig was deze service wél gratis. In Frankrijk ga je met je aankoopbewijs naar de lokale belastingdienst om aan te tonen dat er al belasting over de auto betaald is. Van de belastingdienst krijg je hiervoor een bewijsje mee, alweer gratis. Met dit bewijsje, het COC , NL kentekenbewijs, paspoort en de laatste rekening van de EDF of France telecom ga je naar de (sous) prefectuur.

En dan?
Klaar!

De prefectuur kan ter plekke een carte grise meegeven, de sous prefectuur stuurt het spul op en dan krijg je binnen twee weken het Franse kentekenbewijs per post.Het kentekenbewijs is niet gratis, maar een tarief afhankelijk van de milieuvervuiling van de auto. (fiscaal vermogen)

Met de carte grise naar ons verzekeringskantoor. De no claim werd zonder meer gehonoreerd en de auto wordt ter plekke verzekerd. Het bewijsje dien je op de voorrruit te plakken en wordt ook ter plekke gemaakt. De maximale no claim is in Frankrijk 50%, tegen 75% in Nederland. Tóch bleek de verzekering slechts de helft te kosten van wat we in Nederland betaalden en de dekking is véél ruimer. De Franse verzekering dekt meteen ook pechhulp, vandaar dat er geen Franse variant bestaat van de Nederlandse wegenwacht. Nu de verzekering geregeld is kun je bij een willekeurige garage de kentekenplaten laten maken en op de auto laten potnagelen. (potnagelen is in Frankrijk verplicht)

Voilá, binnen 1 dag staat de auto op Frans kenteken.De prefectuur geeft de invoer van de auto door aan de Nederlandse RDW en dus stopt de betaling van de wegenbelasting in Nederland.
Frankrijk kent geen wegenbelasting.

De volgende dag... (2)

Zoals zo vaak gebeurt in Frankrijk is het slechte weer na een uurtje al weer weg en klaart het goed op. Gelukkig geen stormschade, zelfs geen knotwilgen afgebroken of omgewaaid.
Alleen een uit de kluiten gegroeide vlinderstruik is afgebroken, maar die was toch aan een grondige snoeibeurt toe.

Even later komt onze Schotse buurvrouw vragen of wij soms wél stroom hebben en of er schade is. Zij zijn toch wat dakpannen kwijt en hun buurman (zij hebben een tweekapper) , die loodgieter is, had z'n voorraad schroefjes, boutjes etc in een schuurtje liggen. Dat schuurtje is niet meer en alle onderdelen liggen nu verspreid over het terrein...

Verder gelukkig geen schade.

Tegen de avond gaan we toch maar de olielampjes opzoeken (jaha, wij zijn voorbereid) om in ieder geval nog wat licht te hebben. Om een uur of negen 's-avonds gaat ineens het licht weer aan. Gelukkig, nét binnen de veiligheidsmarge van de diepvriezer.

De volgende dag...

De volgende ochtend moeten we uiteraard boodschappen halen bij onze lokale Ecomarché

Onderweg daarheen horen we een alerte méteo (weeralarm) op de radio, er is een storm op komst. Vreemd, want bij het ontbijt was er nog geen enkele melding.
Op weg terug begint het al flink te waaien. We halen de boodschappen binnen en ik doe een rondje rond het huis om alles 'stormvast' te zetten. Binnen enkele minuten draait de wind van zuid via west naar noord. Vanuit die richting heeft hij vrij spel op ons toegangshek die dan ook door de kracht van de wind uit z'n "geavanceerde sluiting" (=stuk steen tegen het hek) wordt geblazen en de weg opdraait. Dat kan gevaarlijk zijn, want dan komt hij erg dichtbij eventueel langsrijdende auto's.
Ik probeer daarom het hek weer open te zetten, maar ik maak geen schijn van kans. De wind heeft inmiddels zo'n kracht bereikt dat het hek met mij aan de haal gaat in plaats van andersom.
Ik besluit het hek daarom dicht te doen, maar daarvoor moet eerst het slot er af en de sleutel ligt binnen.... Na uuuren wachten (minuten die uren lijken...) komt Annemarie met de sleutel en sluiten we het hek. Dit lijkt het te houden en we gaan uit de striemende regen naar binnen.
Dan valt de stroom uit...
Bienvenue en France.

Najaar 2006

Ons huis in Nederland hebben we in juni verkocht, begin september verhuizen we.
Een professioneel bedrijf (UTS Nijmegen) waar we erg tevreden over zijn.
Zo'n wagen van 18 meter maakt in een Nederlandse woonwijk behoorlijk indruk. Wat een zee van ruimte. De straat wordt vrijwel geheel in beslag genomen door zo'n gigant.
In Frankrijk is diezelfde wagen toch minder indrukwekkend, domweg omdat er hier veel meer ruimte is. Het is erg warm, een graad of 35, maar de verhuizers werken hard door. "De lége dozen wél goed opvouwen hè mevrouw..." Als de keuken vol staat met dozen komt een grapjas natuurlijk met de vraag waar de overige 30 dozen met het opschrift "keuken" naar toe moeten...


Eind september zijn we weer in Nederland.
De laatste rommel opruimen, afscheid nemen van vrienden, familie, kennisen, collega's en ex-collega's. Een drukke tijd.
Op 2 oktober de overdracht. De laatste spullen in de auto gepropt (achterklep dicht, blijven de deuren zitten?) naar de notaris en daarna meteen door naar Frankrijk.
"Ehh de notaris, natuurlijk weten wij waar die zit, we zien jullie daar" Alleen, hij blijkt verhuisd. Gelukkig vinden we snel z'n nieuwe adres en komen hijgend, maar lachend binnenrollen.

We vertrekken pas om 12:00 uur naar Frankrijk. Een rit van ongeveer 9 uur, afhankelijk van de drukte in Parijs. In deze planning zullen we daar nét voor de avondspits aankomen.
In oktober is het natuurlijk al donker vanaf halfacht, dus het laatste stuk zal over de bijzonder donkere Franse binnenwegen gaan. De weergoden hebben dat ook door, dus vooral het laatste stuk komen er ook nog bakken met regen naar beneden. Het zicht is slecht, ik heb er de mistlampen vóór bij nodig om tussen de witte lijnen te blijven. Maar het gaat goed en om 21:00 uur zijn we op Les Lilas, keurig op schema. De elektriciteit is gelukkig niet uitgevallen, dus de vissen in het aquarium vermaken zich best. Ook is de telefoonlijn niet kapot, dus wat kan ons gebeuren..
Tevreden gaan we naar bed.